Dieta z niskim indeksem glikemicznym w kontroli napadów padaczkowych w zespole Angelmana
Autorka:
Hanna Dianow, mama Aleksa
ABSTRAKT: Dieta z niskim indeksem glikemicznym (LGIT), podejście dietetyczne skupiające się na indeksie glikemicznym i zmniejszonej podaży węglowodanów, okazuje się skuteczna w zmniejszaniu częstości napadów wśród ogólnej populacji osób chorych na padaczkę. Padaczka jest częstą przypadłością w zespole Angelmana, a napady są często oporne na wiele leków, zwłaszcza w przypadkach delecji matczynej. Leczenie dietą stało się coraz częściej wykorzystywaną opcją w leczeniu padaczki, nierzadko w kombinacji z lekami przeciwpadaczkowymi, ze względu na jej skuteczność i korzystny profil efektów ubocznych. Poniższe badanie ma na celu oszacowanie skuteczności diety z niskim indeksem glikemicznym (LGIT) w osiągnięciu kontroli napadów padaczki w zespole Angelmana. Na podstawie retrospektywnej analizy danych medycznych 23 pacjentów, którzy wykorzystywali dietę z niskim indeksem glikemicznym (LGIT) w Klinice oraz Centrum Dietetycznej Terapii Epilepsji (Clinic and Center for Dietary Therapy of Epilepsy) w szpitalu Massachusetts General Hospital, odkryliśmy, że wysoki poziom kontroli napadów oraz korzystny profil efektów ubocznych czynią dietę z niskim indeksem glikemicznym (LGIT) realną opcją leczenia napadów w zespole Angelmana. Większość badanych w naszej kohorcie doświadczyło redukcji napadów na jakimś poziomie po rozpoczęciu diety, 5 (22%) utrzymało całkowitą eliminację napadów, 10 (43%) utrzymało eliminację napadów za wyjątkiem okoliczności infekcji lub stanów padaczkowych niedrgawkowych, 7 (30%) doświadczyło zmniejszenia częstości występowania napadów, a tylko w przypadku 1 osoby (4%) zabrakło informacji pozwalających na określenie kontroli napadów po wejściu na dietę. Monoterapia dietą o niskim indeksie glikemicznym (LGIT) była skuteczna w przypadku niektórych badanych w przyjętej kohorcie, lecz większość badanych wciąż równolegle stosowała terapię lekami przeciwpadaczkowymi. Niektórym badanym udało się utrzymać ten sam poziom kontroli nad napadami przy użyciu łagodniejszej wersji diety o niskim indeksie glikemicznym (LGIT), która zawiera większe ilości węglowodanów o niskim indeksie glikemicznym. Nie znaleziono zależności pomiędzy poziomem restrykcji węglowodanowej a poziomem kontroli napadów padaczki. Paru badanych doświadczyło efektów ubocznych, które były łagodne i łatwe do wyleczenia. Skuteczność diety z niskim indeksem glikemicznym (LGIT) oraz jej korzystny profil efektów ubocznych czynią dietę świetną alternatywą bądź uzupełnieniem terapii lekami przeciwpadaczkowymi w leczeniu napadów w zespole Angelmana.
Hanna Dianow, mama Aleksa
ABSTRAKT: Dieta z niskim indeksem glikemicznym (LGIT), podejście dietetyczne skupiające się na indeksie glikemicznym i zmniejszonej podaży węglowodanów, okazuje się skuteczna w zmniejszaniu częstości napadów wśród ogólnej populacji osób chorych na padaczkę. Padaczka jest częstą przypadłością w zespole Angelmana, a napady są często oporne na wiele leków, zwłaszcza w przypadkach delecji matczynej. Leczenie dietą stało się coraz częściej wykorzystywaną opcją w leczeniu padaczki, nierzadko w kombinacji z lekami przeciwpadaczkowymi, ze względu na jej skuteczność i korzystny profil efektów ubocznych. Poniższe badanie ma na celu oszacowanie skuteczności diety z niskim indeksem glikemicznym (LGIT) w osiągnięciu kontroli napadów padaczki w zespole Angelmana. Na podstawie retrospektywnej analizy danych medycznych 23 pacjentów, którzy wykorzystywali dietę z niskim indeksem glikemicznym (LGIT) w Klinice oraz Centrum Dietetycznej Terapii Epilepsji (Clinic and Center for Dietary Therapy of Epilepsy) w szpitalu Massachusetts General Hospital, odkryliśmy, że wysoki poziom kontroli napadów oraz korzystny profil efektów ubocznych czynią dietę z niskim indeksem glikemicznym (LGIT) realną opcją leczenia napadów w zespole Angelmana. Większość badanych w naszej kohorcie doświadczyło redukcji napadów na jakimś poziomie po rozpoczęciu diety, 5 (22%) utrzymało całkowitą eliminację napadów, 10 (43%) utrzymało eliminację napadów za wyjątkiem okoliczności infekcji lub stanów padaczkowych niedrgawkowych, 7 (30%) doświadczyło zmniejszenia częstości występowania napadów, a tylko w przypadku 1 osoby (4%) zabrakło informacji pozwalających na określenie kontroli napadów po wejściu na dietę. Monoterapia dietą o niskim indeksie glikemicznym (LGIT) była skuteczna w przypadku niektórych badanych w przyjętej kohorcie, lecz większość badanych wciąż równolegle stosowała terapię lekami przeciwpadaczkowymi. Niektórym badanym udało się utrzymać ten sam poziom kontroli nad napadami przy użyciu łagodniejszej wersji diety o niskim indeksie glikemicznym (LGIT), która zawiera większe ilości węglowodanów o niskim indeksie glikemicznym. Nie znaleziono zależności pomiędzy poziomem restrykcji węglowodanowej a poziomem kontroli napadów padaczki. Paru badanych doświadczyło efektów ubocznych, które były łagodne i łatwe do wyleczenia. Skuteczność diety z niskim indeksem glikemicznym (LGIT) oraz jej korzystny profil efektów ubocznych czynią dietę świetną alternatywą bądź uzupełnieniem terapii lekami przeciwpadaczkowymi w leczeniu napadów w zespole Angelmana.
Pobierz_i_Przeczytaj cały artykuł (format .pdf)
Pobierz_i Przeczytaj cały artykuł (format .docx)