Częstość występowania Zespołu Angelmana (ZA) nie jest znana, ale najlepsze dostępne dane pochodzą ze Szwecji, gdzie badano dzieci w wieku szkolnym, od 6 do 13 lat oraz z Danii, gdzie porównano liczbę zdiagnozowanych przypadków ZA wśród dzieci z liczbą 45 000 urodzeń na przestrzeni 8 lat.

Szwedzkie badania pokazały częstość występowania ZA jako 1/12 000, natomiast duńskie badania określiły minimalną częstość na 1/10 000. Najnowsze duńskie badania z 2013 roku określają częstość występowania jako 1/24 000. Wyniki badań są jednak oparte na szacunku, ponieważ diagnozę ZA przeprowadzano na stosunkowo niewielkiej liczbie dzieci na przestrzeni różnych okresów czasu.

Najprawdopodobniej nie badano dotąd liczby noworodków, u których występuję ZA. Dane dotyczące częstości występowania ZA w całej populacji musiałyby uwzględnić przypuszczenie, że długość życia osób z ZA jest krótsza niż u ludzi zdrowych ze względu na poważne opóźnienie umysłowe i napady padaczkowe, jednak dotychczas nie przeprowadzono badań, które jednoznacznie dowiodłyby tę tezę. Nie ma również danych dotyczących liczby osób z niezdiagnozowanym ZA, choć można przypuszczać, że jest to znaczny procent chorych. Dlatego też, chcąc określić liczbę chorych żyjących w danym społeczeństwie, nie można po prostu podzielić szacunkowych danych dotyczących częstości występowania ZA przez liczbę całej populacji.

Na podstawie otrzymanych wyników, można jedynie ustalić, że częstość występowania ZA wśród dzieci i młodzieży waha się pomiędzy 1/10 000 a 1/24 000. W przypadku, gdy wymagana jest jedna liczba, zaleca się używanie proporcji 1/15 000. Dla prognozowania populacji można używać szacunków dotyczących wskaźnika urodzeń, na przykład jeśli w danym regionie wskaźnik wynosi około 200 000 urodzeń w ciągu roku, można szacować, że rocznie urodzi się tam około 13 dzieci z ZA.